Slaap? Wat is slaap?
Door: Elisia Logman
Blijf op de hoogte en volg Elisia
03 Februari 2015 | Indonesië, Denpasar
Vannacht had ik de mazzel om de lokale tijd 3 uur te mogen zien worden, damn you jetlack. Ik mag toch hopen dat dit de aankomende nachten beter wordt, want dit trek ik niet veel langer. Elke ochtend wakker worden met een kater zonder ook maar een drupje alcohol te hebben gedronken, dat betekent toch echt dat er iets mis gaat. Gelukkig betekende dat wel dat ik om 2 uur 's nachts nog even met opa & oma kon skypen! Dus die heb ik ook weer gezien! Vervolgens heb ik maar een natte handdoek gepakt en die in mijn nek gelegd & gelukkig had ik daarna toestemming gekregen van mijn lichaam om te gaan slapen.
Om half 9 ging de wekker & om kwart voor 10 werden wij weer opgehaald met de bus om naar school te gaan. Op school zouden wij 2 guest lectures krijgen, waarvan een werd gegeven door de General Manager, wat ik persoonlijk best gek vond. Tussen de guest lectures werden wij weer goed verzorgd met een snack en wat te drinken.
Toen wij weer aankwamen bij het hotel hadden wij ons voorgenomen om heel goed aan school te gaan werken. Helaas laat het internet het hier nogal is afweten, dus moesten wij 'heel vervelend natuurlijk' even van het zonnetje genieten aan het zwembad!
Eenmaal afgekoeld gingen Mandy en ik boodschappen doen, even wat zoute shipjes, koekjes en shipjes gehaald. Ik was dolgelukkig toen mijn oog viel op spekkoek dus die maar ook meegenomen, helaas viel de smaak vies tegen! De spekkoek van de wok in Alkmaar is op dit moment nog niet overtroffen. Onderweg terug zag ik zoals gewoonlijk weer geld liggen op de grond, zowaar 2.000 rupiah wat wel €0.12 is. Met mijn moeders stem in mijn hoofd die zei 'dit is het begin van een miljoen' heb ik het vieze natte briefje opgepakt & zei ik nog tegen Mandy 'wedden dat ik deze vanavond nodig ga hebben in het restaurant'.
Hierna hebben wij nog weer even gedobberd in het zwembad en genoten van onze eerste best grote vriend de spin hier op Bali.
Wat is trouwens helemaal vergeten ben te vertellen is dat Mandy haar kamergenoot aan Mandy had voorgesteld om met mij te switchen van kamer aangezien Mandy en ik altijd samen zijn maar aldoor moeten klote met de sleutels van de kamers en elkaar weer moeten oppikken later. Ik had alleen up till now nog niet te ballen laten groeien om het voor te stellen aan mijn kamergenoot, maar vandaag zou het gebeuren!
Nadat wij ons hadden opgefrist en klaar waren voor het avondeten zijn wij voor vertrouwd gegaan & zijn wij naar de pizzaria in de buurt gelopen. Voordat wij het hotel uitliepen zag ik mijn kamergenoot en ben ik met mijn hart in mijn keel naar haar toegelopen. Ik vroeg haar of zij eerlijk wilde zeggen of het haar uit zou maken als wij de switch zouden doen met kamers en uitgelegd waarom. Ik was heel bang dat zij het persoonlijk zou opvatten en dit was helemaal niet het probleem. Ik vermaakte me prima met haar op de kamer, alleen zag ik haar bijna nooit want zij deed een andere opleiding als ik namelijk 'leisure' en ging met een heel andere groep om als ik. Gelukkig begreep zij wat ik bedoelde en vond ze het geen probleem. Dit betekende dat ik vanaf morgen op een andere kamer zou slapen, een kamer met goed werkende airco! Halleloeejaa.
Om even terug te komen op mijn gevonden 2.000 rupiah, 's avonds hadden wij lekker pizza gegeten ter compensatie van het vieze eten van die avond ervoor & toen wij eenmaal moesten afrekenen had ik inderdaad die 2.000 rupiah nodig die ik vanmiddag had gevonden! "meant to be".
Na de Pizzaria zijn we een simkaartje gaan halen, dus heb nu overal wifi & kan voortaan gewoon op mijn laptop met wifi dus heb eindelijk de mogelijkheid om jullie te vermaken met mijn leuke verhalen in dit dagboek. Over leuke verhalen gesproken, de mensen hier hebben aan hun linker hand een heel lange duimnagel waarvan gezegd wordt dat zij die voor vieze dingen gebruiken. Je kan je dan wel voorstellen dat toen hij met die nagel aan mijn telefoon kwam ik me een beetje naar begon te voelen! Gelukkig hebben wij even later opgezocht waar het nou echt voor stond en dat was voor het feit dat de mensen met een lange duimnagel de welvarende mensen zijn van het land. Deze werken namelijk niet op het land, want op het land zou die nagel niet de kans krijgen om zo lang te groeien.
Toen wij weer aankwamen bij het hotel en ik de sleutel wilde vragen aan Esmee, mijn kamergenoot, zei haar vriendin 'nee die krijg je niet, want jij gaat haar verlaten'. Dit viel bij mij zo in het verkeerde keelgat dus heb zodra zij terug kwam op de kamer (wat dit keer niet om 3 uur 's nachts pas was gelukkig) nog even met haar erover gepraat. Ik wilde namelijk zeker weten dat zij het niet persoonlijk zou opvatten, want dat zou ik vervelend vinden aangezien dat dit helemaal niet de bedoeling was. Gelukkig liet zij mij weten dat zij het begreep en dat het niet zo bedoeld was en zij er niet mee zat. Wat een opluchting.
Met een opgelucht hart kon ik nog even aan school gaan werken. Ik heb mezelf voorbereid voor mijn eerste Balinese CBL (case based learning) les. Spannend! Daarna nog even geskyped met paps en mams en je zal het vast niet verwachten maar ik kon weer is niet slapen.. ik heb het dan ook opgegeven om wel op tijd naar bed te gaan om te gaan slapen, ik leg me er bij neer 'het wordt weer zo'n nacht!'
Om half 9 ging de wekker & om kwart voor 10 werden wij weer opgehaald met de bus om naar school te gaan. Op school zouden wij 2 guest lectures krijgen, waarvan een werd gegeven door de General Manager, wat ik persoonlijk best gek vond. Tussen de guest lectures werden wij weer goed verzorgd met een snack en wat te drinken.
Toen wij weer aankwamen bij het hotel hadden wij ons voorgenomen om heel goed aan school te gaan werken. Helaas laat het internet het hier nogal is afweten, dus moesten wij 'heel vervelend natuurlijk' even van het zonnetje genieten aan het zwembad!
Eenmaal afgekoeld gingen Mandy en ik boodschappen doen, even wat zoute shipjes, koekjes en shipjes gehaald. Ik was dolgelukkig toen mijn oog viel op spekkoek dus die maar ook meegenomen, helaas viel de smaak vies tegen! De spekkoek van de wok in Alkmaar is op dit moment nog niet overtroffen. Onderweg terug zag ik zoals gewoonlijk weer geld liggen op de grond, zowaar 2.000 rupiah wat wel €0.12 is. Met mijn moeders stem in mijn hoofd die zei 'dit is het begin van een miljoen' heb ik het vieze natte briefje opgepakt & zei ik nog tegen Mandy 'wedden dat ik deze vanavond nodig ga hebben in het restaurant'.
Hierna hebben wij nog weer even gedobberd in het zwembad en genoten van onze eerste best grote vriend de spin hier op Bali.
Wat is trouwens helemaal vergeten ben te vertellen is dat Mandy haar kamergenoot aan Mandy had voorgesteld om met mij te switchen van kamer aangezien Mandy en ik altijd samen zijn maar aldoor moeten klote met de sleutels van de kamers en elkaar weer moeten oppikken later. Ik had alleen up till now nog niet te ballen laten groeien om het voor te stellen aan mijn kamergenoot, maar vandaag zou het gebeuren!
Nadat wij ons hadden opgefrist en klaar waren voor het avondeten zijn wij voor vertrouwd gegaan & zijn wij naar de pizzaria in de buurt gelopen. Voordat wij het hotel uitliepen zag ik mijn kamergenoot en ben ik met mijn hart in mijn keel naar haar toegelopen. Ik vroeg haar of zij eerlijk wilde zeggen of het haar uit zou maken als wij de switch zouden doen met kamers en uitgelegd waarom. Ik was heel bang dat zij het persoonlijk zou opvatten en dit was helemaal niet het probleem. Ik vermaakte me prima met haar op de kamer, alleen zag ik haar bijna nooit want zij deed een andere opleiding als ik namelijk 'leisure' en ging met een heel andere groep om als ik. Gelukkig begreep zij wat ik bedoelde en vond ze het geen probleem. Dit betekende dat ik vanaf morgen op een andere kamer zou slapen, een kamer met goed werkende airco! Halleloeejaa.
Om even terug te komen op mijn gevonden 2.000 rupiah, 's avonds hadden wij lekker pizza gegeten ter compensatie van het vieze eten van die avond ervoor & toen wij eenmaal moesten afrekenen had ik inderdaad die 2.000 rupiah nodig die ik vanmiddag had gevonden! "meant to be".
Na de Pizzaria zijn we een simkaartje gaan halen, dus heb nu overal wifi & kan voortaan gewoon op mijn laptop met wifi dus heb eindelijk de mogelijkheid om jullie te vermaken met mijn leuke verhalen in dit dagboek. Over leuke verhalen gesproken, de mensen hier hebben aan hun linker hand een heel lange duimnagel waarvan gezegd wordt dat zij die voor vieze dingen gebruiken. Je kan je dan wel voorstellen dat toen hij met die nagel aan mijn telefoon kwam ik me een beetje naar begon te voelen! Gelukkig hebben wij even later opgezocht waar het nou echt voor stond en dat was voor het feit dat de mensen met een lange duimnagel de welvarende mensen zijn van het land. Deze werken namelijk niet op het land, want op het land zou die nagel niet de kans krijgen om zo lang te groeien.
Toen wij weer aankwamen bij het hotel en ik de sleutel wilde vragen aan Esmee, mijn kamergenoot, zei haar vriendin 'nee die krijg je niet, want jij gaat haar verlaten'. Dit viel bij mij zo in het verkeerde keelgat dus heb zodra zij terug kwam op de kamer (wat dit keer niet om 3 uur 's nachts pas was gelukkig) nog even met haar erover gepraat. Ik wilde namelijk zeker weten dat zij het niet persoonlijk zou opvatten, want dat zou ik vervelend vinden aangezien dat dit helemaal niet de bedoeling was. Gelukkig liet zij mij weten dat zij het begreep en dat het niet zo bedoeld was en zij er niet mee zat. Wat een opluchting.
Met een opgelucht hart kon ik nog even aan school gaan werken. Ik heb mezelf voorbereid voor mijn eerste Balinese CBL (case based learning) les. Spannend! Daarna nog even geskyped met paps en mams en je zal het vast niet verwachten maar ik kon weer is niet slapen.. ik heb het dan ook opgegeven om wel op tijd naar bed te gaan om te gaan slapen, ik leg me er bij neer 'het wordt weer zo'n nacht!'
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
