Eerste dag Stenden University Bali

We werden om half 10 opgehaald om voor het eerste naar Stenden Bali te gaan. Het vervoer is super geregeld, er staan gewoon busjes op tijd die ons ophalen en ons naar school brengen en vervolgens weer ophalen zodra wij klaar zijn. Toen we daar aankwamen keek ik mijn ogen uit, ik kon het nog steeds niet bevatten dat ik er gewoon echt was. Ik stond gewoon op het school terrein van Stenden maar dan in Bali. Hier ga ik gewoon de aankomende 10 weken mijn studie volgen. Wij moesten ons registreren en kregen daar een tas met het boek wat we informatie uit moeten gaan zoeken en het moduleboek. Vervolgens gingen wij naar het auditorium waar wij welkom werden geheten door de General Manager, leraren en medewerkers van Stenden Bali. Vervolgens kregen wij een traditioneel optreden te zien en kregen wij een lecture met daarin alle does and dont's en culturele typische dingen van Bali. (Dans, Kledij & Eten). Daarna was er een lunch voor ons verzorgd waar het natuurlijk weer aan fruit niet ontbrak. Vervolgens werden wij lekker gemaakt met allemaal promo filmpjes voor duiken en surfen, dit willen wij dan ook een deze dagen gaan doen.

Na de schooldag gingen wij kijken voor een simkaart, helaas sprak niemand fatsoenlijk Engels dus hield onze zoektocht al gauw op & zijn wij hardhollend naar het zwembad gegaan om af te koelen.. Het is hier namelijk elke dag 30 graden of zelfs meer. In het zwembad hebben wij nog even kunnen genieten van de laatste zonnestraaltjes, aangezien de muur van het hotel de zon al aardig snel blokt.

Rond 6 uur gingen wij naar een restaurant in de buurt van het hotel, aangezien wij te horen hadden gekregen dat je daar goed & goedkoop kon eten. Hier dachten Sophie en ik is gek te doen en via google translate te kijken wat voor gerechten ons aanspraken & we gingen voor een typisch indonesisch gerecht wat met beef zou moeten zijn. Nou ik keek me ogen uit toen ik het voor me kreeg, de geur alleen al was een experience opzich. Het vlees was zo taai dat ik het niet eens uit elkaar kreeg. Hierdoor moest ik gelijk denken aan wat Vito, mijn huisgenootje uit LWD tegen mij zei voordat ik weg ging. Als het eten net iets te goedkoop was om waar te zijn (nog goedkoper dus hier) dan kon je ervan uit gaan dat het waarschijnlijk kat of hond van de straat was. Toen die gedachte door mijn hoofd schoten werd ik niet goed en heb ik maar alleen de kale rijst opgegeten! Volgende keer toch maar weer voor de vertrouwde kost gaan ben ik bang..